ناهنجاری های عروقی از بدو تولد وجود دارند. حدود %35 از ناهنجاری های عروقی داخل استخوانی هستند. همانژیوماهای داخل استخوانی احتمالا نشان گر ناهنجاری های وریدی یا وریدی - شریانی هستند. هدف از این گزارش معرفی بیماری با ناهنجاری عروقی داخل استخوانی است که تحت درمان جراحی و بازسازی فک به روش جدید قرار گرفت.بیمار آقای  20ساله ای که با یک ضایعه رادیولوسنت مولتی لاکولر وسیع در نیمه راست فک پایین با تخریب استخوان و اتساع کورتکس با کال و لینگوال، به هم خوردن اکلوژن، جا به جایی دندان ها و عدم قرینگی صورت بود که به علت خون ریزی شدید ضمن بیوپسی و معاینه رادیوگرافیک (پانورامیک، سی تی اسکن و آنژیوگرافی) با تشخیص ضایعه عروقی تحت درمان جراحی قرار گرفت. پس از در دسترس قرار دادن شریان کاروتید خارجی توسط متخصص عروق، کل فک با حدود یک سانتی متر از استخوان سالم (از دندان سانترال سمت چپ فک پایین تا قسمت میانی شاخه صعودی سمت راست) از طریق روش داخل دهانی، پس از کنار زدن کامل نسج نرم لینگوال و باکال با استفاده از اره gigli، بریده و به خارج دهان منتقل شد. پس از کورتاژ کامل ضایعه و انجام فیکساسیون بین فکی، استخوان فک خود بیمار با حفظ شکل و انحنا و قالب کلی بدون نیاز به برداشتن استخوان پیوندی از منطقه دیگر بدن (لگن - دنده و کالواریوم) با استفاده از 3 عدد پلاک و 10 عدد پیچ در محل ثابت شد و به مدت 6 هفته فیکساسیون بین فکی باقی ماند. مزایای این روش عبارت بود از: جراحی از طریق دهان جهت ممانعت از ایجاد اسکار علی رغم محدودیت دسترسی از طریق دهان، استفاده از استخوان بریده شده جهت بازسازی فک و عدم نیاز به برداشتن استخوان از سایر نواحی و کاهش زمان جراحی و بی هوشی و به حداقل رساندن عوارض ناشی از آن ها.

زمینه و هدف: در اغلب وضعیت های اضطراری همچون سوختگی های شدید، خیز بسیار زیاد، وجود ترومبوز در عروق سطحی،چاقی مفرط، شوک ناشی از خونریزی های شدید دستیابی مستقیم به سیستم گردش خون به خصوص به عروق سطحی مشکل و در برخی از موارد غیر ممکن می باشد. لذا در چنین شرایطی جهت تزریق مایعات و داروهای اضطراری باید از روش های دیگر به جز تزریق داخل وریدی استفاده نمود. در این مطالعه دو روش تزریق داخل استخوانی و وریدی در خرگوش بالغ با استخوان های تکامل یافته مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: این بررسی به صورت یک مطالعه تجربی بر روی 20 سر خرگوش نر سفید نیوزلندی 6 - 4 ماهه انجام شد. جهت مقایسه دو روش تجویز متیلن بلو،داخل استخوانی و داخل وریدی، 10 خرگوش به میزان 5 سی سی متیلن بلو از طریق داخل وریدی و 10 خرگوش نیز 5 سی سی متیلن بلو از طریق داخل استخوانی دریافت کردند. اطلاعات لازم از فرم اطلاعاتی استخراج گردید و با استفاده از جداول فراوانی مناسب بر اساس متغیرها داده های لازم تجزیه و تحلیل گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات بر اساس آزمون آماری مان - ویتنی انجام شد.یافته ها: میانگین زمان ظاهر شدن متیلن بلو در کانولیشن ایورت در روش تزریق داخل استخوانی 9.781±2.3 ثانیه و در روش تزریق داخل وریدی 10.052±2.33 ثانیه می باشد. این اختلاف از لحاظ آماری (Man Whitney) معنی دار نبود (P=0.800).نتیجه گیـری: به نظر می رسد که تزریق داخل استخوانی به اندازه تزریق داخل وریدی حتی در استخوان بالغ نیز کارایی داشته باشد و می توان در شرایط عدم دسترسی به ورید از روش داخل استخوانی در بالغین نیز استفاده کرد و در اورژانس های حیاتی زمان را از دست نداد.

همانژیوم می تواند به دو فرم داخل استخوانی و مخاطی در بینی وجود داشته باشد، که فرم داخل استخوانی نوع کم شایع تر آن می باشد. به دلیل مشابهت ظاهری این ضایعات با سایر ضایعات خونریزی دهنده، شک به این ضایعات جهت پیش بینی های لازم و آمادگی جراح باید مد نظر باشد. بیمار خانم 33 ساله ای است که از 5 ماه پیش از مراجعه دچار کوفتگی بینی و تورم سمت چپ صورت شده است.منشا ضایعه از توربینت میانی و نوع ضایعه در بررسی هیستوپاتولوژی یک همانژیوم داخل استخوانی گزارش شده بر اساس بررسیهای انجام گرفته از کتب و مجلات و مدلاین تاکنون مورد مشابهی گزارش نشده است.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

طی سالهای اخیر روشهای جراحی داخل عروقی سیستم عصبی مرکزی همگام با پیشرفت تکنولوژی گسترش زیادی یافته است. در مقایسه با دهه های گذشته، امروزه این نوع درمان کاراتر و کم عارضه تر گردیده است. مداخلات درمانی داخل عروقی در مواردی مثل سکته های مغزی، آنوریسم، ضایعات عروقی مغز و نخاع، مالفورماسیون وریدی شریانی دورال، وازوسپاسم متعاقب خونریزی ساب آراکنوئید، فیستول کاروتید-کاورنوس، ترومبور سینوس های وریدی و وریدهای عمقی مغز، تومورها و ضایعات عروقی سر و گردن، تنگی های کاروتید و ورتبرال اکسترا کرانیال و خونریزیهای بینی درمان اصلی یا کمکی می باشد.این مقاله مرور مختصری بر موارد استفاده از این روش جدید درمانی در اختلالات فوق الذکر است.

سابقه و هدف: موکواپیدرموئید کارسینومای داخل استخوان فکین تومور نادری است که پاتوژنز آن هنور نامشخص است. به خصوص وجود این تومور در سنین کودکی، یافته ای بسیار کمیاب محسوب می شود. امروزه مشخص شده است که روشهای جراحی محافظه کارانه منجر به عود موضعی یا متاستاز دوردست می شود. هدف از این گزارش، بررسی مطالعات گذشته در مورد این ضایعه و معرفی کودکی است که با مشکل وجود تورم در ناحیه فک بالا مراجعه و تشخیص موکواپیدرموئید کارسینومای داخل استخوانی در مورد آن ضایعه داده شده است.گزارش مورد: بیمار دختری 11 ساله و سفید پوست است که با تورم وسیع در ناحیه سمت چپ صورت به سرویس جراحی فک و صورت بیمارستان طالقانی تهران مراجعه نموده است. این ضایعه از حدود نه ماه قبل از مراجعه شروع به رشد کرده بود که با تشخیص عفونت دندانی مورد درمانهای آنتی بیوتیکی قرار گرفته بود. با توجه به نمای رادیوگرافیک و پاسخ بیوپسی اولیه، تشخیص موکواپیدرموئید کارسینومای داخل استخوانی در مورد این ضایعه داده شد. به نظر منشاء این تومور مخاط پوشاننده سینوس ماگزیلا بوده است. بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفته و توده وسیعی که تمام سینوس را اشغال کرده بود به همراه نیمه کامل فک بالا خارج شده و بیمار جهت درمانهای رادیوتراپی ارجاع شد.نتیجه گیری: تشخیص هر چه سریعتر این ضایعات و انجام درمانهای با طیف وسیع جراحی و رادیوتراپی، نقش اساسی در بهبود این بیماران و افزایش شانس بقاء آنها دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: موکواپیدرموئید کارسینومای داخل استخوانی در فکین به عنوان یک تومور اولیه استخوانی نادر است. وجود این تومور در سنین کودکی، یافته ای بسیار کمیاب محسوب می شود.روش بررسی: بیمار، دختری 12 ساله با شکایت از تورمی در ناحیه خلفی سمت راست ماگزیلا به دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد مراجعه کرد. وی هیچ گونه علائمی از قبیل درد، حساسیت، پارستزی و درگیری لنف نودهای گردنی نداشت. در معاینات داخل دهانی اتساع باکالی و پالاتالی در قسمت خلفی سمت راست ماگزیلا از دندان شماره 4 تا 8 و انحراف پالاتالی دندان های شماره 4 و 5 و 6 مشاهده شد. در تصاویر رادیوگرافی تخریب دیواره مدیال و بوردر تحتانی سینوس، تخریب کام سخت و کورتیکال پلیت سمت باکال مشاهده شد. در نمای میکروسکوپی، تشخیص موکواپیدرموئید کارسینوما داده شد. بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفت و ضایعه به همراه قسمتی از نیمه راست فک بالا خارج شد.بحث: پاتوژنز این تومورها دقیقا مشخص نیست. تغییرات نئوپلاستیک پوشش مخاط سینوس ماگزیلا و یا غدد بزاقی مینور می توانند منشاء ایجاد تومور موکواپیدرموئید کارسینومای داخل استخوانی شوند.نتیجه گیری: به علت روند تهاجمی این تومورها به ویژه در فک بالا، تشخیص هرچه سریع تر و انجام درمان های رادیکال تر نقش اساسی در بهبود این بیماران و شانس بقای آنها دارد.

تزریق داخل استخوانی به عنوان یک تکنیک مؤثر برای تجویز داروها و مایعات در شرایط اضطراری است که امکان دسترسی به سیستم عروق محیطی ناموفق باشد.  هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی تزریق داخل استخوانی و داخل وریدی برای انتقال اکسی تتراسیکلین به گردش خون مرکزی در سگ بود.  چهار قلاده سگ عقیم نشده از نژاد مخلوط با وزن 20-15 کیلوگرم، از هر دو جنس و بین 1 تا 3 سال، 20 میلی­گرم بر کیلوگرم اکسی تتراسیکلین را به صورت داخل وریدی دریافت کردند.  پس از یک دوره استراحت دو هفته­ای، هر سگ همان آنتی­بیوتیک و دوز قبلی را از طریق سوزن مغز استخوان جمشیدی در استخوان ران دریافت کرد.  نمونه­های خون بلافاصله قبل و 5/0، 1، 5/1، 2، 5/2، 3، 5/3 و 24 ساعت پس از تزریق برای سنجش آنتی­بیوتیک با استفاده از روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا گرفته شد.  آزمون آنالیز واریانس تفاوت آماری معنی­داری را بین سطوح سرمی اکسی تتراسیکلین تزریق داخل استخوانی در مقایسه با داخل وریدی در تمامی زمان­های سنجش نشان داد.  سطوح سرمی اکسی تتراسیکلین پس از تزریق داخل وریدی در تمام فواصل زمانی به طور قابل توجهی بالاتر از تزریق داخل استخوانی بود، اما به طور قابل توجهی در 24 ساعت پس از تزریق کاهش یافت.  حداکثر غلظت سرمی اکسی تتراسیکلین به ترتیب در روش­های داخل وریدی (25/1±69/7 میکروگرم بر میلی­لیتر) و داخل استخوانی (09/0±20/4 میکروگرم بر میلی­لیتر) پس از 5/0 و 5/2 ساعت به دست آمد.  با این حال، سطوح اکسی تتراسیکلین در هر دو روش تزریق داخل وریدی و داخل استخوانی بالاتر از غلظت درمانی آن بود.  هیچ­گونه عوارض جانبی مربوط به تجویز داخل استخوانی دارو در سگ­ها مشاهده نشد.  بنابراین، به نظر می­رسد روش تزریق داخل استخوانی برای حمل سریع اکسی تتراسایکلین در سگ­ها کاربردی و مؤثر است.

لیپوم داخل استخوانی مورد نادری از بافتهای تومورال خوش خیم می باشد. گزارش یک مورد جالب از این ضایعه که در چندین استخوان ظاهر شده و در طی مدت چند سال در استخوانهای جدیدی تظاهرات داشته و به علت نادر بودن آن حائز اهمیت است. این بیمار طی شش سال تحت مراقبت بوده و مراجعات مکرر به دلیل ضایعات جدید داشته است.